twardość — ż V, DCMs. twardośćści, blm rzecz. od twardy Twardość łóżka, posłania. Twardość drewna. Twardość betonu. ∆ techn. Twardość metali «wielkość odkształcenia zachodzącego pod działaniem sił skupionych (działających na małą powierzchnię badanego… … Słownik języka polskiego
ЖЁСТКОСТЬ ВОДЫ — свойство воды, обусловленное содержанием в ней солей кальция или магния, вызывающих образование твёрдого осадка (Болгарский язык; Български) твърдост на водата (Чешский язык; Čeština) tvrdost vody (Немецкий язык; Deutsch) Wasserhärte (Венгерский… … Строительный словарь
ТВЁРДОСТЬ — сопротивление материала местной пластической деформации, возникающей при внедрении в него более твёрдого тела (Болгарский язык; Български) твърдост (Чешский язык; Čeština) tvrdost (Немецкий язык; Deutsch) Harte (Венгерский язык; Magyar) keménység … Строительный словарь
asfalten — m IV, D. u, Ms. asfaltennie; lm M. y chem. asfalteny «składniki asfaltu, produkty polimeryzacji i kondensacji żywic; nadają asfaltom twardość, trudnotopliwość i kruchość» ‹gr. + łac.› … Słownik języka polskiego
cementyt — m IV, D. u, Ms. cementytycie, blm chem. «związek chemiczny, węglik żelaza, składnik strukturalny stali i żeliw, nadający im twardość i kruchość, odporny na działanie czynników chemicznych» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
hart — m IV, D. u, Ms. hartrcie, blm 1. «wytrzymałość fizyczna i psychiczna człowieka, odporność na przeciwności» Hart duchowy, moralny, fizyczny. Hart ducha, duszy. Wykazać wielki hart woli. Wyrobić w sobie hart. Znosić co z hartem. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
hartować — ndk IV, hartowaćtuję, hartowaćtujesz, hartowaćtuj, hartowaćował, hartowaćowany 1. «nadawać pewnym materiałom (najczęściej stali, żelazu, szkłu) twardość przez nagrzanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzenie» Hartować stal, zbroję. ∆… … Słownik języka polskiego
izotropia — ż I, DCMs. izotropiapii, blm fiz. «charakterystyczna cecha ośrodka, głównie ciał niekrystalicznych, polegająca na tym, że we wszystkich kierunkach wykazuje on te same właściwości fizyczne, np. rozszerzalność cieplną, przewodnictwo elektryczne i… … Słownik języka polskiego
korelatywny — «związany z korelacją, odnoszący się do korelacji; współzależny, odpowiadający» Twardość i miękkość p w formach stopa: stopie są względem siebie korelatywne. ‹n. łac.› … Słownik języka polskiego
mięknąć — ndk Vc, mięknąćnę, mięknąćniesz, mięknąćnij, miękł a. mięknąćnął, mięknąćkła, mięknąćkli «stawać się miękkim, tracić twardość» Asfalt miękł od upału. Len mięknie w wodzie. przen. a) «stawać się mniej intensywnym, wyraźnym, ostrym; łagodnieć,… … Słownik języka polskiego
